...Και ο κόσμος αλλάζει...

Η μηχανή του κιμά, χάλασε ένα απόγευμα Τετάρτης. Όλοι μέσα στην κουζίνα εξαγριώθηκαν κι άρχισε ο πόλεμος. Τα μαχαίρια κατηγόρησαν τα πιρούνια πως δεν έκαναν σωστά τη δουλεία τους ενώ το ψωμί δάκρυζε μέρα-νύχτα που μπαγιάτεψε και δεν περνούσε πια η μπογιά του. Το κρέας πάλι δεν σκοτίστηκε και πολύ...

Οι κατσαρόλες βγήκαν στον διάδρομο για διαδήλωση. Τα ντουλάπια σάπισαν και το ψυγείο μπήκε από μόνο του σε διαδικασία απόψυξης. Τα λαχανικά άρχισαν να μυρίζουν, το τυρί μούχλιασε, το βούτυρο πήγε στην κηδεία του ξινόγαλου και το κρεμμύδι έμπηξε για ακόμα μια φορά τα κλάματα...

Ο πάγκος κατέρρευσε απ'το βάρος και τα φρούτα έπεσαν στο πάτωμα. Η επιδημία της κουζίνας εξαπλώθηκε σιγά-σιγά και στο υπόλοιπο σπίτι. Οι κρεμάστρες άρχισαν να τρέχουν στο υπνοδωμάτιο. Το κρεβάτι τρελάθηκε κι ο καθρέφτης είδε για πρώτη φορά τον εαυτό του. Τέλος η τηλεόραση έκανε απεργία, οι καρέκλες σηκώθηκαν, ο καναπές έπαθε λουμπάγκο και οι πολυθρόνες σκολίωση ...

Το σπίτι γκρεμίστηκε. Τα θεμέλια έμειναν άθικτα-το ίδιο και η μηχανή του κιμά. Οι μηχανικοί την μάζεψαν και της διόρθωσαν τη βλάβη. Το σύστημα επανήλθει στην αρχική του μορφή αλλα με λίγες τροποποιήσεις. Τα κρέατα και η μηχανή του κιμά δεν άλλαξαν σε τίποτα- εδώ είναι το θέμα ...